Voor de één is het zijn trouwdag, de dag dat je ouders werd, voor de ander misschien iets van alledag – die strandwandeling met ondergaande zon of die hardloopwedstrijd waar je vleugels kreeg.
MIJN DAG
Ik kan die van mij nog heel goed herinneren. En dat ik me dat nog herinner is heel bijzonder, omdat ik meestal foto’s nodig heb om iets te herbeleven. Ik was een jaar of 10 – we deden mee aan een hardloop event op de Utrechtse Heuvelrug. Ergens midden in het land, het was in iedere geval verder rijden dan onze wekelijke hardlooplocatie – het strand bij de Wassenaarse slag. Op het harde – en soms mulle zand – renden we daar wekelijks met het hele gezin – mijn broer probeerde er altijd onder uit te komen – via een hardloopvereniging. Meestal deden we 2 km, soms iets meer.
Terug naar de loop op de Utrechtse Heuvelrug. Ik kan me niet alles meer herinneren maar wel dat het een mooie bosroute was met veel heuvels. Ik liep samen met mijn zus en volgens mij onze moeder. We hadden hetzelfde tempo. De route was 3 km per ronde en zo kon je dus meer rondes rennen als je dat wilde. Wij hadden bedacht voor 1 ronde te gaan, dat leek ons ruim voldoende met al die heuvels.
En daar gingen we, goed op dreef en voldoende lucht voor de 1e ronde. Door de bossen rennen is toch een andere discipline dan op het strand. Maar het viel helemaal niet tegen zo bleek. Aan het einde van de 1e ronde, was het duidelijk. Mijn zus en ik gingen voor de 2e ronde. Onze moeder stond perplex, maar ‘Oké, gaan jullie maar, maar wel bij elkaar blijven, hè!’ – echte moeder’s woorden. ;-). Hop, op naar de 2e ronde. Het ging zo makkelijk, Dit had ik nog nooit meegemaakt.
Waarschijnlijk de eerste keer dat ik dat lekkere stofje aanmaakte, wat mijn trainster me heeft geleerd dat dit het ‘runners high’ wordt genoemd. En niet alleen ik, maar mijn zus had hetzelfde. Binnen no time waren we weer bij het finish gebied. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: nog een rondje. Tuurlijk!
Helaas geen foto’s van deze geweldige memorabele en sportieve dag met mijn ouders, broer en zus. De medaille ligt nog bij mijn ouders, voor degene die bewijs willen zien. ;-)
Heerlijk en onvergetelijk zo blijkt.
Geef een reactie